impunis

impūnis ( inp- ), e, adj. [2. in-poena], without punishment, unpunished (in the adj. very rare, and perh. only post-class.; but in the adv. freq. and class.).

I.

Adj.:

impunem me fore,

App. M. 3, p. 132, 6:

mulier impunis rediit,

Sol. 27 med. (dub.; Mommsen immunis).— Hence,

II.

Adv.: impūne (archaic orthog. impoene, Cato ap. Fronto, Ep. ad Anton. Aug. 1, 2 fin. Mai.), without punishment, without fear of punishment, safely, with impunity: ita inductum est male facere impoene, bene facere non impoene licere, Cato, l. l.: aliquid facere, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 100 Vahl.):

optimum est facere (injuriam), impune si possis,

Cic. Rep. 3, 14;

id Sextilius factum negabat, poterat autem impune,

id. Fin. 2, 17, 55:

aliquem occidere,

id. Leg. 1, 15, 42:

cum multos libros surripuisset nec se impune laturum putaret, aufugit,

escape unpunished, id. Fam. 13, 77, 3; so id. Att. 1, 16, 13; cf.:

non impune tamen scelus hoc sinit esse Lyaeus,

Ov. M. 11, 67:

si amanti inpune facere quod lubeat licet,

Plaut. Aul. 4, 10, 21:

siquidem istuc impune habueris,

Ter. Eun. 5, 7, 18; 5, 2, 13; cf.:

neque tantum maleficium impune habendum,

be left unpunished, Tac. A. 3, 70:

majorum nostrorum labore factum est, ut impune in otio esse possemus,

with safety, Cic. Agr. 2, 4, 9; id. de Or. 3, 47, 182:

mercator ter et quater Anno revisens aequor Atlanticum Impune,

Hor. C. 1, 31, 15:

(capellae) Impune per nemus quaerunt thyma,

id. ib. 1, 17, 5; Verg. G. 2, 32; Plin. 18, 14, 36, § 135:

facta arguebantur, dicta impune erant,

Tac. A. 1, 72; [p. 911] 12, 54 Draeger:

recitare,

without retaliation, Juv. 1, 3 sq. — Comp.:

crederem mihi impunius licere,

Ter. Heaut. 3, 2, 49:

libertate usus est, quo impunius dicax esset,

Cic. Quint. 3, 11; id. Deiot. 6, 18:

in metu et periculo cum creduntur facilius, tum finguntur impunius,

id. Div. 2, 27, 58. — Sup.:

impunissime Tibi quidem hercle vendere hasce aedes licet,

Plaut. Poen. 1, 3, 2.